
به گزارش خبرنگار تابناک از لرستان، امروز یکم خرداد ماه سالروز عملیات حاج عمران بود، خاک تفدیدهی حاج عمران هنوز بوی خون میدهد، بوی غیرت جوانانی که از دل بلوطزارهای زاگرس، از کوچهپسکوچههای خرمآباد و بروجرد و دورود و الیگودرز، از هر آبادی و شهری در لرستان، قد برافراشتند و سینهشان را سپر گلولههای دشمن کردند.
ارتفاعات حاج عمران، شاهد گمنامترین و جانسوزترین رشادتها بود؛ جایی که شیربچههای لر، با دست خالی، اما دلی به وسعت آسمان، حماسهها آفریدند.
اما چه سود؟ امروز که از آن روزهای آتش و خون سالها میگذرد، غبار فراموشی بر خاطرهی آن دلاوریها نشسته است، بهویژه در دیاری که خود، خونبهای این پیروزی را پرداخته گویی نام حاج عمران و یاد آن سروهای همیشه استوار، در هیاهوی روزمرگیهایمان گم شده است.
دردآور است، بسیار دردآور، که در کوچههای لرستان، در میان همهمهی مردمانش، کمتر نشانی از آن حماسهی سترگ میبینی.
کمتر کسی از نسل نو میداند که برادران و پدرانشان در آن تنگههای صعبالعبور چه کردند، کمتر کسی به یاد میآورد آن جوانانی را که آرزوهایشان را در خاک حاج عمران کاشتند تا نهال امروز ما بروید.
آیا کوههای سر به فلک کشیدهی لرستان، شرمگین نیستند از این سکوت؟ آیا رودهای خروشانش، فریاد آن لالههای پرپر شده را به گوش ما نمیرسانند؟ چرا باید نام حاج عمران، این نماد مقاومت و ایثار، در زادگاه دلیرمردانش چنین غریب و تنها بماند؟
اینجا، در لرستان، هر خیابان، هر میدان، هر مدرسه باید تابلویی باشد از حماسهی حاج عمران، باید داستان رشادتهای فرزندان این دیار، سینه به سینه نقل شود، در کتابها نوشته شود، در فیلمها به تصویر کشیده شود، نباید اجازه دهیم که این گنجینهی گرانبها، این هویت پرافتخار، زیر خروارها بیتوجهی مدفون گردد.
حاج عمران، تنها نام یک عملیات نیست؛ شناسنامهی غیرت و شجاعت مردان لر است. زخمی است که بر پیکر لرستان نشسته، اما زخمی که باید به آن افتخار کرد، باید آن را گرامی داشت و از آن درس گرفت.
کاش گوش شنوایی بود تا نجواهای دردمندانهی خانوادههای شهدا و جانبازان آن عملیات را بشنود.
کاش چشمی بینا بود تا ببیند که چگونه یادگاران آن دوران، در سکوت و مظلومیت، بار سنگین آن خاطرات را به دوش میکشند.
امروز، بیش از هر زمان دیگری، نیازمند زنده نگه داشتن یاد و خاطرهی حاج عمران و تمام شهدای آن هستیم، نه فقط با برگزاری مراسمهای کلیشهای، که با درک عمیق آن ایثار و انتقال آن به نسلهای آینده.
باشد که روزی، نام حاج عمران در لرستان، آنگونه که شایستهی آن است، بدرخشد و فریاد خاموش رشادتهایش، در گوش جانمان طنینانداز شود.
این مطلب، نه از سر گلایه، که از سر دردی عمیق است؛ درد فراموشی حماسهای که نباید فراموش شود.
حماسهآفرینی و معراج خونین در عملیات حاج عمران
در اوراق زرین تاریخ هشت سال دفاع مقدس، نام عملیات "حاج عمران" نه تنها به عنوان یکی از نبردهای کلیدی و استراتژیک، بلکه به مثابه عرصهای برای تجلی نابترین جلوههای ایثار، شجاعت و پایمردی ملت ایران، بهویژه فرزندان غیور استان لرستان، میدرخشد.
این عملیات که در شرایط سخت و طاقتفرسای جغرافیایی و در مواجهه با دشمنی تا دندان مسلح صورت پذیرفت، صحنههایی فراموشنشدنی از رشادت و از خودگذشتگی را به تصویر کشید.
در این میان، نقش مردم سلحشور لرستان، با تقدیم بیش از ۳۰۰ کبوتر خونینبال و شهید والامقام، نمادی از اوج ایثار و پایداری در راه دفاع از کیان اسلامی و تمامیت ارضی کشور است.
این شهدای گرانقدر، با نثار خون پاک خویش در ارتفاعات صعبالعبور حاج عمران، نه تنها مانع از تحقق اهداف شوم دشمن شدند، بلکه حماسهای آفریدند که تا ابد در سینه تاریخ و حافظه ملت ایران جاودانه خواهد ماند.
گزارش: پگاه دالوند
/س/